Geen schadevergoeding
na onrechtmatige schorsing: dopingbestrijding schendt mensenrechten
Mr. G. Berenschot
Dopingbestrijding beroept
zich op de bescherming van de volksgezondheid en bescherming en bevordering van
‘fair play’ in de sport. Rechtsgelijkheid en rechtszekerheid in alle landen en
alle sporten was de reden om de Wereld Anti-Doping Code (WAD Code) in te
voeren. Atleten accepteerden dopingbestrijding omdat het gelijke behandeling
zou garanderen. Zij hebben hierin geen vrije keus. Atleten stemmen automatisch
in met een antidopingregime van whereabouts-verplichtingen en
het strict-liability principle. Zij stemmen automatisch in met
omkering van de bewijslast. Zij stemmen in met een gesloten
tuchtrechtelijk systeem. Niet instemmen betekent niet deelnemen.
De oprichting van het
WADA en publicatie van de eerste WAD Code heeft de rechtsgelijkheid tussen
atleten uit verschillende landen onderling inderdaad verbeterd.
Rechtsgelijkheid en rechtszekerheid lijken echter geen beginselen waarop
atleten zich kunnen beroepen tegenover sportbonden of dopingautoriteiten. In
vrijwel ieder land bestaat een vergoedingsregeling als een burger zonder
uiteindelijke veroordeling in hechtenis heeft gezeten. Een vergelijkbare regeling
bestaat niet als een atleet onrechtmatig is geschorst. Het beleid van
sportbonden en dopingautoriteiten en de uitwerking van de WAD
Code is structureel gericht op het ontgaan van schadeplicht. Toegang tot de
burgerlijke rechter wordt tegengehouden. Dat maakt toetsing aan de waarborgen
van de gecodificeerde mensenrechten onmogelijk. Dit is onrechtmatig, dit
schendt mensenrechten van atleten.
De Pechstein-saga: is
het einde in zicht?
Mr. J. Vanenburg
Megasportevenementen
en mensenrechten
Mr. drs. V.W. Vleugel
Megasportevenementen
zoals de Olympische Spelen en het Wereldkampioenschap Voetbal hebben de
aantrekkingskracht om de aandacht van de wereld op één plek te vestigen. Steeds
vaker zien landen de organisatie van deze megasportevenementen als een kans om
hun land op de kaart te zetten, om hun imago op te vijzelen, als een vorm van
public relations. Dit heeft ertoe geleid dat landen meer en meer tegen elkaar
opbieden om deze evenementen binnen te halen.
Historical Perspective on Sports and the
European Union: the ECJ Pulling the Strings?
Mr. M.A. de Vlieger
The sports world likes to see itself as the
odd man out within the legal framework of the European Union (‘EU’) and maybe
it is, but history shows that a self-image alone does not necessarily result in
a different treatment. This paper critically examines the evolution of
institutional approach of the EU towards sports from the early days of European
institutionalism to the present day and engages in a glimpse of the future of
EU sports law and policy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten